Lecturas na 1ª avaliación.

Entrevistan a Iria Misa os alumnos de 3º ESO.

Iria con Raquel e Jorge o día da entrevista.

Iria Misa Peralba foi unha das gañadoras dos Premios Xerais 2016 coa obra Xa non estou aquí (Premio Jules Verne de Literatura Xuvenil ). Aproveitando que está con nós este curso, no María Sarmiento, como profesora de inglés, facémoslle unha entrevista. Velaquí deixamos as preguntas e as súas respostas.

-Sabemos que quedaras finalista nun certame de relatos sobre inmigración no concello de Nigrán. Preocúpache o tema da inmigración?

– Este é un tema que nos debería preocupar a todos; non nos decatamos de que en calquera momento da nosa vida poderiamos ser nós os migrantes.

-A novela premiada Xa non estou aquí ten protagonista adolescente. Sínteste cómoda entre adolescentes?

– Se non me sentise cómoda entre adolescentes non me podería dedicar á ensinanza, porque penso que para ser profesor no ensino secundario e no primario tamén hai que ter certa vocación e certa dispoñibilidade a ter empatia cos teus alumnos; claro  que me sinto cómoda; obviamente moitas veces sinto que cantos máis anos vou cumprindo a diferenza é maior, pero gústame estar con eles, saber o que pensan, rir con eles… Unhas veces é mellor e outras peor; dar clases no é sempre sinxelo, pero fóra do contexto educativo si que é moi interesante.

– “I’m rooted, but I flow” , é unha frase de Virginia Wolf que aparece no teu perfil de Twitter. Dalgunha maneira escribir en galego é volver ás raíces?

 -Si, claro que si que o é. A miña formación académica, na carreira foi en inglés, todos os libros que lin e que me estimularon a querer ser escritora veñen do inglés. Cando eu tomei a decisión de que quería escribir tiven que optar por unha lingua e decidín optar polo galego porque son galega e é importante que empreguemos a nosa lingua para a literatura e para todos os ámbitos da nosa vida.

-A tua formmación en filoloxía e na Literatura inglesa vai abrirlle campos temáticos e formais á Literatura galega?

–Non sei se llos vai abrir á Literatra galega, paréceme un pouco pretencioso, pero para min si que o vai facer porque eu sinto que ao poder ler en inglés orixinalmente teño acceso a certo tipo de obras e autores sobre os que non recaería a miña atención  se non puidera lelos na lingua orixinal. Iso para min é moi enriquecedor.

-Os premios son un bo estímulo á escrita e para a normalización da lingua?

–Si, claro que si, os premios son esenciais. No meu caso, comezar a miña andaina literaria gañando un premio é moi importante porque cando eu comecei a escribir sentíame insegura e é moi difícil chamar á porta dun editor se non tes a seguridade de que os teus escritos pagan a pena. E claro, cando gañas un premio sínteste respaldada. E tamén son moi importantes para a normalización , que se aposte por estes premios para a literatura galega, que saian á luz, que aparezan nos medios de comunicación axuda a que a situación se normalice e que o galego se estenda. A xente ten que ler en galego.

-Sabemos por unha entrevista na Radio Galega que tés máis obras escritas aínda que non publicadas. Seguirás na narrativa ou tamén exploras a poesía?

-A poesía non a exploro. Quizais nun comezo me daba por facer pequenos poemiñas, pero penso que escribir poesía realmente boa é moi difícil e aínda non sentín ese impulso. No futuro quen sabe.

-Dinos un autor/a  da Literatura galega que te animara á escrita.

-A autora que máis me animou á escrita é Ledicia Costas. É unha rapaza que leva escribindo desde moi nova, este ano acadou o Premio Nacional de Literatura infantil y Juvenil (2015) con Escarlatina, a cociñeira defunta, Xerais… Escoita o audio.

-Ademais de Xa non estou aquí cando saia do prelo. Outra recomendación lectora para este verán?

Recomendacións lectoras:

     

       

Desde aquí o noso agradecemento a iria pola súa disposición e amabilidade para contestarnos estas preguntas.

Raquel Dos Santos e Jorge Fraga, 3º A

Día da Ilustración

Clica no enlace para acceder: https://www.smore.com/pu3ky

 

TRABALLANDO AS REDES SOCIAIS

O noso Storify do Día da Ilustración

Preme aquí para velo.

As relacións sentimentais en galego

Xa que vén aí o San Valentín…

Dúbidas do galego

Gran parte do vocabulario que empregamos para definir termos do campo semántico das relacións sexuais ou sentimentais está furado por castelanismos ou castrapismos. É certo que o léxico deste ámbito adoita estar nas bocas das xeracións máis novas e polo tanto é dinámico. Mais iso non debe ser atranco para recordar algunhas formas tradicionais que hoxe están en perigo de extinción.

Cando dúas persoas establecen unha relación sentimental, en galego dicimos que gustan un do outro. “A Aldara deixou o mozo que tiña porque gustaba máis do médico de Folgoso”. A forma gustar de podémola aplicar noutros contextos, claro está. “Gusto máis das uvas ca dos amorodos”.

Hoxe dicimos que cando unha parella está inmersa nunha relación está saíndo. Na tradición galega usouse moito o verbo falar para indicar ese significado. “Ti sabías, Lucha, que a túa filla fala co meu sobriño Chuco?” ou “Eses que ti dis falaron pero…

View original post 242 palabras máis

Celebramos o “Día de Rosalía”.

Rosalía de Castro naceu o 24 de febreiro de 1837 en Santiago de Compostela. É por iso que se escolleu esta data do 24 de febreiro para lembrar a esta galega universal. No instituto delebramos o día facendo murais que nos recordaron os seus versos e un recital coa súa poesía.

Quixera traer a este blog de lectura un fragmento do manifesto que sacou para este día a Asociación de Escritores en Lingua Galega. Podedes ler todo o manifesto na seguinte ligazón: Manifesto da AELG.

“Rosalía de Castro: aquela que nos deixa en herdo un feixe de versos como toxos e silvas, xurdidos dunha gándara onde inzan a angustia e a carraxe. Porque ninguén coma ela soubo expresar os enigmas da condición humana, as dúbidas existenciais que nos acosan, as contradicións da alma, a saudade e a soidade. O río da vida que pasa e flúe polas brañas de Laíño, co seu maino rebulir, camiño das torres do Oeste.

…

Non reduzamos esta homenaxe a un canto fúnebre; pois Rosalía de Castro non debe ser nunca unha escusa para a solemnidade académica arredor dun cadaleito; ela debe ser sempre outra cousa, unha forza rabuda que move os marcos da literatura para levarnos máis lonxe de nós mesmos. Alguén que, se vivise neste século XXI, seguiría a denunciar a todos aqueles que, baixo a máscara da honradez, pretenden converter a lei en atadura, o corpo en cárcere, a liberdade en servidume.

E por iso Rosalía de Castro segue a convocarnos, a emocionarnos, a transformarnos por dentro.

E non esixe ritos de adoración. Simplemente, unha lectura plural e sen ataduras”.

Parabéns a todos os participantes nas actividades deste día!

Aquí tedes uns vídeos do acto:

Exposición na biblioteca de bibliografía rosaliana

AS CIVILIZACIÓNS ANTIGAS NA BIBLIOTECA.

O IMPERIO ROMANO 

O pase de diapositivas require JavaScript.

LENDO POLO SAMAÍN.

Hoxe traemos  aquí as recomendacións de lecturas  “axeitadas” para o Samaín que nos fan algunhas alumnas de 4º da ESO.

 

Relatos de medo.